Afgelopen vrijdag werd ik gebeld door een goede vriend. Hij had een kaartje over voor de zaterdagmatinee in het Amsterdamse Concertgebouw en of ik mee wilde? Maar natuurlijk! Op het programma stonden Webern, Berg en Sjostakowitsj. Sommige leeftijdgenoten zeggen dan "Wat moet ik met die moderne troep!" [mijn cursivering, LS], maar je begrijpt, ik ben dat stadium al lang voorbij en ga dus luisteren. Denk nou niet dat ik een recensie ga schrijven. (Ik wil wel even een lans breken voor Alban Berg door hier te zeggen dat dat vioolconcert (1935) fantastisch is en dat je het moet beluisteren! Weerbarstigheid en ontroering gaan hand in hand.) Nee, het gaat me om een kort bezoek aan boekhandel Het Martyrium: we stonden even in de etalage te kijken en daar zag ik al minstens tien zwaar afgeprijsde boeken liggen die ik ("had we but world enough and time") graag had willen hebben, o.a. een gebonden editie van Philip Roth's The plot against America. Wij naar binnen: ik word dan overvallen door een lichte koortsigheid en schuim in onwaarschijnlijk korte tijd het gehele, zeer uitgebreide assortiment afgeprijsde boeken ("Ramsj heet dat, hoor!") af, om vervolgens bij ieder boek te denken: mooi, maar ga ik het ook lezen? Als ik dat denk, is het voor dat boek al jammermaarhelaas: het blijft liggen. Verder denk ik of niets, of mijn hart slaat een keer over: dat boek moet ik hebben, leestijd of niet!
Moraal van het verhaal: vroeger kocht ik alles, nu vrijwel niets meer. Vooruitgang is goedkoper dan je denkt. Dank vriend R., voor het kaartje!
zondag 11 januari 2009
L.S. = Den Lezer heil
Zo dames en heren,
Léon heeft z'n eigen blog. Hij is gezwicht voor alle 2.0-ers in zijn omgeving en doet nu voorlopig grommend, grimmig en gemelijk mee aan de mode om jezelf maar zoveel mogelijk op straat en te grabbel te gooien. Het hele leven is één grote reality soap, nietwaar.
Enfin, lees me maar, als je het niet kunt laten, en voor de rest schrijf ik op wat me boeit of irriteert. Het zal wel veel over boeken, klassieke muziek en beeldende kunst gaan, want dat is wel zo'n beetje wat me echt interesseert (op een handjevol mensen in mijn omgeving na).
Nurks, ik? Ik wens den lezer heil!
Léon heeft z'n eigen blog. Hij is gezwicht voor alle 2.0-ers in zijn omgeving en doet nu voorlopig grommend, grimmig en gemelijk mee aan de mode om jezelf maar zoveel mogelijk op straat en te grabbel te gooien. Het hele leven is één grote reality soap, nietwaar.
Enfin, lees me maar, als je het niet kunt laten, en voor de rest schrijf ik op wat me boeit of irriteert. Het zal wel veel over boeken, klassieke muziek en beeldende kunst gaan, want dat is wel zo'n beetje wat me echt interesseert (op een handjevol mensen in mijn omgeving na).
Nurks, ik? Ik wens den lezer heil!
Abonneren op:
Posts (Atom)