Afgelopen weekend wat zwaar getafeld, zoals dat eufemistisch heet, en wat er dan 's nachts door een mens heenspookt, bizar. Wat het was en te betekenen had, mag Joost weten, maar ik droomde dat ik in het buitenland was, in een waterrijke en bebosde omgeving waar villa's en bungalows stonden. Het weer was grauw. Ik wandelde er wat rond en raakte aan de praat met een van de bewoners, een rijzige man met een klein hondje aan de lijn (halverwege het gesprek werd het een grote hond, moet kunnen). Hij wees me zijn huis aan, een kapitaal, doch aanminnig pand, omgeven door water en bomen. Hij bleek tandarts te zijn (ik moet nog een paar behandelingen ondergaan, dat zal het wel zijn) en hij vertelde opgewekt over zijn gedegen opleiding. Aan de UvZ, meldde hij trots. "Uu vee zet?" vroeg ik onwetend. "De Universiteit van Zelfstudie." Er viel een stilte. Wat ik ook aan mijn gebit heb, die vent blijft er vanaf, schoot het door me heen.
Toen ik wakker was, zag ik het tafereel nog steeds voor me. Dat kan alleen maar als het diepe indruk heeft gemaakt. Maar hoe en waarom? Geen idee. Wel heb ik genoteerd dat ik vandaag ga uitzoeken waar mijn eigen tandarts heeft gestudeerd.
