zaterdag 4 februari 2012

Een kwestie van geduld

Ik ga maar weer eens in de moderne biechtstoel zitten: ik maakte vroeger vliegtuigmodelletjes.

Airfix en Revell, dat waren de namen van de fabrikanten van kleine doosjes of plastic zakjes met een kartonnen strip. Als ik weer zakgeld had gekregen, ging ik naar de Hobbycorner in Hatert en kocht daar een nieuw model, meestal van Airfix. Prijs: f 1,75. Soms kocht een nieuw potje verf erbij (Humbrol) en nieuwe kwastjes, want met alleen het lossnijden en aan elkaar lijmen van de onderdelen was je er niet. Sommige modellen vereisten een bont kleurenpalet en een zeer vaste hand: ik kan me een Duits vliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog herinneren, de Hannoverana, waar de piloot en boordschutter van roze gezichten, zilveren vliegbrillen en bruine outfit moesten worden voorzien (met de allerdunste kwastjes) en de romp en vleugels in verschillende tinten moesten worden beschilderd om een vlekkerig camouflagepatroon te krijgen:

Dat beschilderen was weliswaar tijdrovend, maar ook leuk en ontspannend.
De gruwelijkste momenten werden veroorzaakt door de twee vleugels, die door minuscule stutjes - soms wel een stuk of twaalf! - met elkaar verbonden moesten worden, meestal ook nog onder een bepaalde hoek.
Die van een puntje lijm voorziene stutjes moesten allemaal met een pincet op hun plaats op de onderste vleugel en de romp worden aangebracht, en dan moest de bovenvleugel erop. De belijmde uiteinden van alle twaalf stutjes moesten dan precies in de gaatjes aan de onderkant van die vleugel vallen, anders paste het niet. Als je links bezig was,zakten de rechterstutjes al langzaam uit positie en tegen de tijd dat je links en rechts op hun plaats had, waren de middelste friemelgevalletjes alle kanten uitgezakt en de lijm uitgehard! en kon je weer opnieuw beginnen met die kl....!!!!....... Afijn, ik zal jullie de verdere details besparen, maar ik denk dat dit hele proces van dubbeldekkerij aan de basis heeft gestaan van mijn hoge bloeddruk. Voor een goede indruk van wat zich bij mij thuis afspeelde, heb ik hier een instructief filmpje. Voor alle duidelijkheid zeg ik erbij dat het hier om een vreselijke amateur gaat, want met het onderdeel in kwestie heb ik nooit moeite gehad.

Toch heb ik uiteindelijk naar schatting vijftig of zestig modellen weten te bouwen, die allemaal op een groot houten rek (Pa, bedankt!) aan de muur zaten geschroefd. Een ramp om af te stoffen, vond mijn moeder, en ik moest er ook niet aan denken dat iemand anders aan mijn modelletjes zat en ongewild iets lostrok... een bovenvleugel, bijvoorbeeld....