Vanuit de leunstoel

Ik ga eindelijk weer eens naar Londen. Voor het eerst in elf, twaalf jaar. Schandalig voor zo'n anglofiel als ik, al ben ik eigenlijk meer scottofiel (scotofiel?). Maar nu komt het er dan - Deo volente - van: trein, boot en hotel zijn geboekt. Wat me te wachten staat? In elk geval een goedkoper Londen dan de laatste keer dat ik er was. Het Britse pond staat vrijwel gelijk aan de euro. Dus moet ik zeggen: valutagewijs goedkoper, want de verleiding om nu boeken en museumcatalogi te kopen zal nog groter zijn. Remedie: een krappe koffer meenemen.

Voornemen is nu om weer eens een goede kaart van Londen te bestuderen en minstens één goede reisgids te lezen en misschien ook nog wel een beknopte geschiedenis van de hoofdstad. Om vervolgens tot een verantwoorde lijst van te bezichtigen instellingen en musea te komen. Daar zit - weet ik nu al - in elk geval de National Gallery bij. En een paar uur zwerven door een stukje ongerept (?) Dickensiaans Londen, met denkbeeldige hoge hoed en wandelstok. En een bezoek aan de gereconstrueerde Globe. En een bezoek aan Dr. Johnson's House. En een bezoek aan een paar boekwinkels, aan het V&A Museum, aan de Royal Albert Hall, aan de Tate, aan de Tower, St. Paul's Cathedral, de Westminster Abbey, St. Martin in the Fields, Keats House, minstens vijf pubs, een theater waar Pinter of Beckett wordt opgevoerd, de British Library, Sloane's Museum, Soho, Picadilly Circus, het Museum of Natural History, Harrod's, Buckingham Palace en de Houses of Parliament, en dan de volgende dag..... Whaaaaah! Echt reizen is de nachtmerrie van een 'armchair traveller' zoals ik.