Het bericht op de BooksBlog van de Guardian over Iris Murdoch trok mijn aandacht. Niet mijn meest favoriete schrijfster en ook Sam Jordison, auteur van het artikel, is niet weg van haar. Zoals blijkt uit de tweede alinea: daarin wordt haar proza uit de jaren '70 vergeleken met iets wat wordt aangeduid als prog-rock yodelling solos. Dat intrigeert, zo'n doldwaze aanduiding of moet ik zeggen "maf"?...
Doe jezelf een plezier en klink de link aan. Je komt dan uit bij een zelfs voor mij (!) bekend fenomeen, dat door de licht hysterische presentatrice wordt aangeduid als "one of the most together and exciting groups goin'..." We schrijven 1973....
Ja, dat is nog eens 'for old times sake'. Leuk, en dan ook nog met die gitaarvirtuoos Jan Akkermans in actie! Ik heb hem enkele jaren geleden wel eens in z'n eentje zien optreden met de zomerfeesten: behalve mooi gitaarspel kwam er verder weinig actie aan te pas, wat is die man statisch op het podium! Frappant dat juist jij, Léon, met deze link aankomt: héle 'moderne' muziek voor jou doen....is er dan toch nog hoop???
BeantwoordenVerwijderenNou, modern? 1973. Maar inderdaad, ook als je de reacties op Youtube bekijkt (van vooral veel jongere mensen dan ik), merk je vooral bewondering voor en verbijstering over de vooruitstrevendheid van het fenomeen Focus. Ik vind het overigens vooral curieus en bizar, dus echt alles gaan verzamelen van Focus: nee.
BeantwoordenVerwijderen