"Zwei Seelen wohnen, ach! in meiner Brust", Goethe schreef het al. En die had niet eens een Twitteraccount! Ik wel, al knap lang, maar ik deed er niks mee. Vanwege die twee zieltjes "Moderne Flauwekul!" en "Geen Ouwe Lul Worden". Gisteren overheerste de laatste: ik had me ingeschreven voor een cursus Sociale Media, gegeven door een energieke en sympathieke jonge collega van de RU. Twitter voor zakelijk gebruik, dat was het thema. Conclusie: gebruik Twitter weldoordacht en zwaar gefilterd, en je zou er nog wel eens heel aardig op vooruit kunnen gaan. Collega's en zusterinstellingen in den lande volgen, vragen stellen over specifieke bibliotheekzaken en snel antwoord krijgen, expertise delen, het kan allemaal.
Ik probeerde het uit in mijn vrije tijd, met een van mijn eigen thema's: Engelse letterkunde. Dus zocht ik op #englishliterature en #fiction. En schreef me in als "volger" bij ondermeer The Guardian (@GuardianBooks). Dat had ik niet moeten doen. Een aantal van die twitteraars (=Tweeps) sturen om de anderhalve seconde een tweet de wereld in, waardoor je binnen een minuut gek wordt. Niet goed gefilterd en gezocht dus, zou de expert zeggen. En: je hoeft niet alles te lezen. Zoals je blijkbaar ook je mail niet direct hoeft te beantwoorden, hoorde ik gisteren. Daar ben ik dus blijkbaar heel ouwerwets in. Getuigt weer van een andere ziel: "Ik wil geen ouwe lul worden, maar ben het toch". Dus nu wohnen er Drei Seelen in mijne borst. Bedankt!
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten